Podstawy prawne

Anglia w przeciwieństwie do innych krajów Wielkiej Brytanii, nie posiada własnego parlamentu i pozostaje pod jurysdykcją parlamentu brytyjskiego. W ten sposób deputowani pochodzący spoza Anglii mogą mieć wpływ na wewnętrzne sprawy tego kraju. Anglia dzieli się na 9 jednostek administracyjnych - regionów. Poza Londynem, który posiada wybieralnego burmistrza i zgromadzenie. W związku z tym regiony nie posiadają władz wybieranych w wyborach bezpośrednich.

Specyficzną cechą ustroju Wielkiej Brytanii jest brak konstytucji w znaczeniu formalnym (konstytucji spisanej). Zamiast tego, o ustroju państwa stanowi konstytucja w sensie materialnym, to znaczy ogół norm i zasad dotyczących wykonywania władzy.

Prawo konstytucyjne Wielkiej Brytanii wywodzi się z czterech źródeł:
* prawo stanowione;
* prawo precedensowe;
* konwenanse konstytucyjne;
* dzieła, traktaty i podręczniki prawnicze.

Dzisiejsze instytucje i zasady ustrojowe powstawały w Wielkiej Brytanii poprzez adoptowanie dawnych instytucji do nowych warunków i aktualnych potrzeb. Zmiany następowały powoli i w sposób płynny. Podstawowe zasady i instytucje ustrojowe wykształciły się w ciągu XVII i XVIII stulecia. Podział kompetencji między królem a parlamentem skrystalizował się w wieku XVII, natomiast w wieku XVIII doszło do wykształcenia rządu oraz do ufundowania podstawowych zasad parlamentarnych. Rewolucja przemysłowa przyniosła następnie demokratyzację tak ukształtowanego systemu.